Kantel onderzoek

Kantel onderzoek.

Vandaag had ik het kantel onderzoek. Dat houd dus in dat ze het gevoel van mijn aanval en flauwvallen probeerde op te wekken. Eerst moest ik een ECG, wat ik nog nooit had gehad, en nieuw voor mij was. Het was gewoon normaal en pakte het ook normaal op. Heel je boven lichaam moest bloot zodat de stickers erop konden voor bepaalde metingen van je hartslag of iets anders geloof ik. 

Daarna moest ik een EEG hebben. Die heb ik immers al vaker gehad, dus weet hoe die in werking gaan. Alleen deze ging met het erop doen heel anders. De manier van het lijm erop toen ging anders dan normaal. Eerst deed hij de dopjes op mijn hoofd en daarna een op mijn linker en rechter hand. Toen die erop zaten spoten ze met een of ander spul op mij hoofd ( zal vast zijn om het vast te laten zitten ofso) en daarna ging die met een naaldje door die drukkers heen. Het voelde alsof er in je hoofd en handen geprikt werd, het deed niet echt zeer, maar mijn hoofd was iets gevoeliger. Als ik nu naar mijn handen kijk kan ik nog de twee puntjes, ( stipjes) zien waar hij heeft geprikt. Nha daarna had ik dus allemaal draden aan mij hoofd zitten, en een kastje verbonden aan mij T-shirt voor iets. 

Toen mocht ik naar de kamer waar het Kantel onderzoek zich plaats vond. Het zag er normaal uit, en niet vreemd. Ik moest op de bank liggen, en kreeg banden om mijn middel heen, zodat ik niet kon weg glijden als ik naar boven gekanteld zou worden. Toen alles was aangebracht en gecontroleerd begon te test. Eerst 10 Minuten plat, en daarna 20 Minuten omhoog staan. Hij ging langzaam omhoog, en stond bijna helemaal recht overeind. Eerst dacht ik de eerste minuten van: er gebeurd gewoon helemaal niets, ik sta hier voor jan joker.. maar later begon het wel iets actief te worden. Ik kreeg het een beetje koud en warm, en voelde mijn ogen een beetje zwaar worden. Toen ik een keer slikte voelde ik dat ik iets zwaarder ademhaalde. Toen later begon ik een beetje het soort van klam te krijgen, en begon dingen een beetje wazig te zien. Ik gaf het meeste netjes aan wat ik voelde. Ik merkte ook de piepjes in mijn oren op dat ik toen ook had vorig jaar, en daarna begon alles een grote waas te worden. Later zag ik alleen maar wit voor mij ogen, maar hoorde wel alles. De assistente van de dokter vroeg hoeveel vingers zij opstak, ik weet het niet meer, want ik zag zo goed als niets. Later begon mijn zicht weer terug te keren en kon eindelijk weer zien waar ik was, en wist het ook nog allemaal. Toen ik alles weer zag, wilde ik graag weer liggen, maar de dokter wilde meer naar het gevoel zoeken ( de aanval) Ik wilde eigenlijk niet meer , maar had ook geen zin om later weer terug te keren voor een vervolg. De dokter vertelde dat hij een medicijn ging toedienen waardoor mijn bloeddruk zou gaan verlagen. En toen begon het drama weer, ik begon het weer koud en warm te krijgen, weinig lucht, piepjes in mijn oren wat geruis werd. En de camera zag ik opgaan in vlekken, en mijn moeder ook. Alles werd zwart voor mijn ogen en hoorde alleen maar allemaal stemmen van: Jamie kijk mij is aan, Hoeveel vingers steek ik op, hoor je ons nog?  Overal gaf ik antwoord op, maar ik zag niets...  Ik voelde overal wel iets druipen en had barstende hoofdpijn. Het leek wel eeuwen te duren maar uiteindelijk kwam mijn zicht terug, en zag alles langzaam weer terug komen in kleur. ( Ik kan weer zien) zei ik langzaam, en ook mijn ademhaling werd weer normaal. Ik was helemaal bezweet en nat. Ze waren eindelijk klaar met het onderzoek... ik dacht dat er nooit een einde aan kwam. Ze zeggen dat dit Syncope is ( iets met flauwvallen) maar Epilepsie sluiten ze nog niet uit. Ze zeggen dat ik nu mag stoppen met de Kepra ( medicijnen) maar dan kan ik misschien wel weer aanvallen krijgen  , maar dat zien we dan wel. Ze denken dat de Epilepsie misschien stil staat.. ach ja, ze weten ook niet precies alles denk ik. Ik neem de dag gewoon zoals het is, alleen dit vergeet je niet heel snel. Het gevoel van flauwvallen is gewoon een gevoel van ik kan niets meer , het is soort van beangstigend. 

Pluk de dag die je beleeft, iedereen is uniek en ik weet dat want zo is het gewoon.