Veel gebeurd in een korte tijd.

6-11-2013

Sorry allemaal voor dit late verslag. Ik heb het de laatste tijd nogal druk gehad , waardoor ik deze site eigenlijk een beetje vergeten was. Bij mn werk gaat het goed , en zit nog steeds op het Atelier , alleen nu 2 dagen in de week. Ik ga enorm vooruit op het pas qua tekenen en heb nu al 3x op doek mogen schilderen wat me erg goed bevallen is.
Inmiddels heb ik mijn 2de boek ook al afgeschreven , hij moet nu alleen nog gecontroleerd worden en het manuscript moet nog opgestuurd worden naar de uiterverij en dan moet je uiteindelijk nog uitgenodigd worden om te komen. Boek twee kan ik je al wel verklappen dat het een vervolg op boek 1 word.

Op het pad qua paardrijden gaat het ook nog wel goed , al twijfel ik vaak aan mijn rijkunst de laatste tijd. Soms weet ik niet zo goed wat het beste voor me is. Of ik nou wel moet stoppen met rijden of niet. Rijden vind ik heerlijk , maar soms vind ik me om het kort te zeggen een beetje als een barbaar rijden xd.
Ik rij dan nu al weel 12 jaar paard , maar nog steeds ben ik niet helemaal tevreden over mijn rijkunst maar wie weet word ik dat nooit haha.
Met mijn verzorgpaard Nevada gaat ook nog alles goed en heeft nu sinds een paar maanden haar eerste veulen Illinois een prachtige merrie. Het is al een echte knuffelkont die dol op aandacht is , en bovendien ook op poetsen. Ik verheug me er natuurlijk al weer op het rijden met Nevada , maar tegen die tijd blijf ik haar nog lekker verwennen met lange poetsbeurten en binnenkort als Illinois is af gespeend weer wandelen aan de hand.
Ik zal hier een paar foto's neer zetten van Nevada en mijn nieuwe tekeningen.
De foto hier onder is mijn nieuwste tekening die net af is.

 
Hier onder zien jullie Nevada met Illinois.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zo spreek je weer met een oude bekende van school

Sorry voor het laten bericht  ,
de laatste tijd heb ik het een beetje druk met mijn werk , en andere dingen en uiteraard mijn boek. Vorige week liep ik bij mij werk naast Volda waarop een leiding zat met een kindje vast in haar armen. Bleek het een oude bekende van school te zijn , Lily. Het is best wel grappig , want ik herkende haar niet meteen en zij mij wel haha. Ze vroeg hoe het met een vriendin van mij ging , en vertelde dat zij bij mij op school had gezeten en in de klas. ' Herken je mij niet dan?' vroeg ze. Ik zo van ' Nee sorry' zij zei dus dat zij met mij en mijn vriendin veel om ging. " Lily? " vroeg ik. ' Ja ' zei ze. Ik herkende haar gewoon echt niet. Het schijnt dat ze nu met kinderen werkt en geen epilepsie meer heeft.

Vandaag kwam er een meisje langs die kwam kijken op het gebouw waar ik nu woon. Ik dacht van:  Gezellig iemand die komt kijken , bleek het later Daphne te zijn , die heeft ook op de Waterlelie gezeten ook bij mij in de klas. We hadden samen een stukje gewandeld en een beetje bij gekletst over die leuke tijden in het SO . Zo zie je maar weer dat de wereld om je heen best klein is , en toch weer wat bekenden ineens spreekt. Pas later herkende ik haar weer , best grappig als je het zo bekijkt.

Verder twijfel ik soms als ik paardrijd of ik daar wel aan goed doe , en twijfel aan dingen. Vandaag ging het bijvoorbeeld niet zo heel erg lekker met oefenen voor de wedstrijd. Ik had spierpijn in mijn schouders, bovenbenen en ben een tikje verkouden. Het bleek dat ik nogal stijfjes op het paard zat en iets ontspannener moest proberen te zitten , maar dat lukte niet echt.  Soms denk ik van zal ik stoppen , want verblijd ik mijzelf er wel mee , wordt het paard er blijer van  , al kan een paard niet echt oordelen voor een ander. Maar als ik met paarden werk vind ik het leuk , al ben ik even bezig met poetsen , maar als ik dan een proefje moet doen of mee mag met een wedstrijd zoals de 22 Juni , dan ben ik bang dat ik het zal verpesten en was vanochtend dan ook een beetje teleurgesteld op mijzelf , omdat ik weet dat het beter kan , maar ja je hebt soms wel is je dag niet. Met tekenen gaat het ook goed en heb een mooi schilderij af , en ben nu begonnen aan een nieuwe tekening. Verder heb ik mijzelf geprobeerd voor te nemen om iets positiever te leren denken , want als het over mijzelf op aan komt heb ik daar nogal moeite mee.

' Maar ik probeer gewoon van elke dag iets te maken , al is niet elke dag even makkelijk.

Alles gaat gewoon zn gangetje.

Het is al weer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Vandaag dacht ik van , ik maak maar weer is een blog over de laatste tijd. Alles gaat wel lekker en gaat zn gangetje. Ik ga gewoon elke dag naar mijn werk toe en doe daar mijn ding. Bij het Atelier gaat het erg goed , ik ben daar nu bezig met een zoenend stel te maken. Het tekenwerk is nu helemaal af , dus ben nu bezig met het schilderen daarvan. Bij de paarden gaat ook alles goed.

Verder werk ik zo nu en dan aan mijn boek , en dat begint ook al aardig op te schieten al weet ik nog steeds geen titel voor het boek zelf. De pagina's gaan ook goed en het worden er al wat aardig veel. Om het weekend ga ik naar huis toe , en dan doe ik in dat weekend uiteraard mijn verzorgpaard Nevada. Vandaag had ik een fotoschoot met Nevada. Een klant van stal had een nieuwe camera en wil daarmee fotoschoot 's  gaan maken. Ik had mij vrijwillig aangeboden om alvast een fotoschoot te doen. Die was dus vandaag , en die was zeer geslaagd.

Vorige week zaterdag had ik voor Nevada een nieuw halster gekocht en vandaag gepast, en het staat haar super goed. Soms vind ik sommige dingen wel moeilijk , en moet gewoon tevreden zijn met hoe ik ben en hoe alles loopt. Je kan jezelf niet nog meer verbeteren als dat je probeert. Alleen tsja positief denken is makkelijk zeggen , ik heb er soms nogal moeite mee. Ik probeer van elke dag wel iets te maken , maar dat is niet altijd even makkelijk. Maar als ik bij Nevada ben ik alles goed, dan kan ik alles doen wat ik wil.

Op deze foto zie je Nevada met haar nieuwe halster die ik gekocht had voor haar.
dit zijn twee foto's van de de fotoschoot die overgens heel geweldig en leuk was om te doen. :)

 
 

Paarden zijn dieren die je begrijpen

Vandaag was ik naar mijn verzorgpaard toe gegaan, Nevada. Een Kwpn merrie met een lief karakter, vind ik dan. Vandaag heb ik voor het eerst met haar wat grondwerk gedaan , iets met balken. Ik had van 4 houten balkjes een vierkant gemaakt , en daar moest zei dan in staan. De eerste keer liep ze gewoon er overheen , niet erg. Uiteindelijk is ze stil gaan staan in het midden van de vierkant waar ik ook in stil stond. Later hoefte ik alleen maar te gaan stil staan en zij stond ook stil. Ik was verbaasd hoe snel ze het op pakte.  Voor mij is Nevada een speciaal paardje , ze is gevoelig voor bepaalde mensen. Van vreemde mensen moet ze niets hebben en doet dan caggie haar oren naar achteren.  Als ik bij haar ben is alles oke. Ik merkte ook toen ik haar voor de eerste keer verzorgde dat ze een beetje terug trekkent was , maar nu zijn we beide heel erg ver gekomen en hebben afentoe mooie momenten met elkaar. Ik zelf schrik niet zo snel van dingen , en soms heeft dat zn voordelen. Een paard kan weer van jou schrikken en andersom. Als een paard schrikt vind ik dat niet erg, immers blijven het gewoon vluchtdieren en daar verander je niets aan.  Ik kan al van de kleinste dingen genieten , alleen al van het poetsen of het wandelen er mee. Van mij hoef ik er niet perse op te gaan zitten , alleen het doorbrengen met een paard is al leuk genoeg. Mijn droom is als ik ooit een paard heb dat ik het zonder zadel en hoofdstel kan berijden. Gewoon in pure natuur zonder iets wat in een paard zijn mond hoeft te zitten. Vroeger bij de indianen ging het niet anders, soms wilde ik dat ik in die tijd kon leven.

Maar westernrijden vind ik ook een erg boeiend iets. Het is anders dan dresuur, je gaat daar anders met je paard om. Je doet alles met je lichaamsdelen , natuurlijk ook wel met dresuur maar bij western ligt het net iets anders. Het zadel is gemaakt bij western rijden om lange afstanden mee af te leggen , zelf heb ik een jaar ongeveer westernles gevolgd op een stal en vond het geweldig. Het is zo anders rijden , en dat vind ik gewoon leuk. Voor mij zijn Monty Roberts, en Pat Pareli een groot voorbeeld voor mij omdat hun met paarden omgaan gewoon met respect, zoals het hoort. Nevada is voor mij gewoon heel speciaal en hoop dat ik haar nog lang mag verzorgen , soms rijd ik ook wel is zonder zadel op der, dan kan je beter voelen wat je doet.

Een nieuwe tijd is aangebroken

Sinds vorige week zaterdag 20 April ben ik in mijn nieuwe kamer gaan slapen. Mijn kamertje bevalt mij heel goed, en sinds maandag 21 April werd alles opgehangen aan de muur , dus alles hangt nu netjes aan de muur. Lieve kaarten met gefelicteerd met het op jezelf wonen kwamen binnen. Alles heeft nu een plekje gekregen , en heb uitzicht op mijn oude school waar ik jaren lang heb doorgebracht. Ik kijk nu recht tegenover de ingang van de school en het kleuterplein waar ik leuke tijden aan heb overgehouden. Ik doe elke dag gewoon mijn werk, en hou de was bij , en wat erbij hoort. Mijn douch werkt ook goed gelukkig. Zondag dacht ik dat die stuk was omdat niet alle stralen eruit kwamen, maar er bleek iets van kalk op te zitten iets geels dat ik er gewoon vanaf kon peuteren. Mijn eerste was had ik ook al gedraaid en gedroogd aan mijn wasrek. Mijn nieuwe kamer bevalt mij wel goed.

Volgende week start Ponykamp op de manege waar ik dan als vrijwilliger ga helpen , het werken op de manege is leuk werk om te doen. Omdat ik mij bij paarden gewoon op mij gemak voel , het poetsen alleen al vind ik fijn om te doen. Verder ga ik natuurlijk verder werken aan mijn boek, en heb ik vorige week Dinsdag de 22 mijn tekening met de ridder op zijn paard afgemaakt, en hij is erg mooi geworden.

   

 

Het paard wat julie hier boven zien is Ramses, mijn lievelings paard. Hij heeft een eigen karakter wat hem zo leuk maakt. Hij is ook dol op knuffelen en snuffelen in je jaszak. Hij is gewoon mijn maatje, mijn vriendje . Paarden kan je alles vertellen, en gewoon dingen bij hun uite. Voor mij zijn paarden, tekeken en muziek mijn leven en natuurlijk verhalen schrijven zingen en gedichten maken.

Kantel onderzoek

Kantel onderzoek.

Vandaag had ik het kantel onderzoek. Dat houd dus in dat ze het gevoel van mijn aanval en flauwvallen probeerde op te wekken. Eerst moest ik een ECG, wat ik nog nooit had gehad, en nieuw voor mij was. Het was gewoon normaal en pakte het ook normaal op. Heel je boven lichaam moest bloot zodat de stickers erop konden voor bepaalde metingen van je hartslag of iets anders geloof ik. 

Daarna moest ik een EEG hebben. Die heb ik immers al vaker gehad, dus weet hoe die in werking gaan. Alleen deze ging met het erop doen heel anders. De manier van het lijm erop toen ging anders dan normaal. Eerst deed hij de dopjes op mijn hoofd en daarna een op mijn linker en rechter hand. Toen die erop zaten spoten ze met een of ander spul op mij hoofd ( zal vast zijn om het vast te laten zitten ofso) en daarna ging die met een naaldje door die drukkers heen. Het voelde alsof er in je hoofd en handen geprikt werd, het deed niet echt zeer, maar mijn hoofd was iets gevoeliger. Als ik nu naar mijn handen kijk kan ik nog de twee puntjes, ( stipjes) zien waar hij heeft geprikt. Nha daarna had ik dus allemaal draden aan mij hoofd zitten, en een kastje verbonden aan mij T-shirt voor iets. 

Toen mocht ik naar de kamer waar het Kantel onderzoek zich plaats vond. Het zag er normaal uit, en niet vreemd. Ik moest op de bank liggen, en kreeg banden om mijn middel heen, zodat ik niet kon weg glijden als ik naar boven gekanteld zou worden. Toen alles was aangebracht en gecontroleerd begon te test. Eerst 10 Minuten plat, en daarna 20 Minuten omhoog staan. Hij ging langzaam omhoog, en stond bijna helemaal recht overeind. Eerst dacht ik de eerste minuten van: er gebeurd gewoon helemaal niets, ik sta hier voor jan joker.. maar later begon het wel iets actief te worden. Ik kreeg het een beetje koud en warm, en voelde mijn ogen een beetje zwaar worden. Toen ik een keer slikte voelde ik dat ik iets zwaarder ademhaalde. Toen later begon ik een beetje het soort van klam te krijgen, en begon dingen een beetje wazig te zien. Ik gaf het meeste netjes aan wat ik voelde. Ik merkte ook de piepjes in mijn oren op dat ik toen ook had vorig jaar, en daarna begon alles een grote waas te worden. Later zag ik alleen maar wit voor mij ogen, maar hoorde wel alles. De assistente van de dokter vroeg hoeveel vingers zij opstak, ik weet het niet meer, want ik zag zo goed als niets. Later begon mijn zicht weer terug te keren en kon eindelijk weer zien waar ik was, en wist het ook nog allemaal. Toen ik alles weer zag, wilde ik graag weer liggen, maar de dokter wilde meer naar het gevoel zoeken ( de aanval) Ik wilde eigenlijk niet meer , maar had ook geen zin om later weer terug te keren voor een vervolg. De dokter vertelde dat hij een medicijn ging toedienen waardoor mijn bloeddruk zou gaan verlagen. En toen begon het drama weer, ik begon het weer koud en warm te krijgen, weinig lucht, piepjes in mijn oren wat geruis werd. En de camera zag ik opgaan in vlekken, en mijn moeder ook. Alles werd zwart voor mijn ogen en hoorde alleen maar allemaal stemmen van: Jamie kijk mij is aan, Hoeveel vingers steek ik op, hoor je ons nog?  Overal gaf ik antwoord op, maar ik zag niets...  Ik voelde overal wel iets druipen en had barstende hoofdpijn. Het leek wel eeuwen te duren maar uiteindelijk kwam mijn zicht terug, en zag alles langzaam weer terug komen in kleur. ( Ik kan weer zien) zei ik langzaam, en ook mijn ademhaling werd weer normaal. Ik was helemaal bezweet en nat. Ze waren eindelijk klaar met het onderzoek... ik dacht dat er nooit een einde aan kwam. Ze zeggen dat dit Syncope is ( iets met flauwvallen) maar Epilepsie sluiten ze nog niet uit. Ze zeggen dat ik nu mag stoppen met de Kepra ( medicijnen) maar dan kan ik misschien wel weer aanvallen krijgen  , maar dat zien we dan wel. Ze denken dat de Epilepsie misschien stil staat.. ach ja, ze weten ook niet precies alles denk ik. Ik neem de dag gewoon zoals het is, alleen dit vergeet je niet heel snel. Het gevoel van flauwvallen is gewoon een gevoel van ik kan niets meer , het is soort van beangstigend. 

Pluk de dag die je beleeft, iedereen is uniek en ik weet dat want zo is het gewoon.

Een leuk vooruitzicht

Op Zaterdag 20 April ga ik over naar mijn nieuwe kamer, dan ga ik eindelijk op mijzelf wonen. Ik heb er heel erg veel zin in en ben erg benieuwd hoe het daar zal gaan. Verder is boek 2 het vervolg van boek 1 Het geheim van het vampierskasteel in making, en dat gaat erg goed. Ik vind schrijven echt super om te doen. Op 11 en 12 mei ga ik op de manege waar ik rijd een Horsemanship weekend houden. ( dat is dat je het paard beter leert begrijpen en de omgang er van. Daar heb ik super veel zin in omdat ik zelf beter wil worden in het begrijpen van een paard.

Morgen 17 April heb ik een onderzoek. Ze willen dan kijkien of ik wel echt epilepsie heb en niet wat anders. Ik kijk er erg tegen op  , maar aan de andere kant is het ook goed als het geen epilepsie is maar wat anders. Afwachten dus...  ik moet dan een kantel onderzoek doen. Ze gaan onderanderen proberen het gevoel weer op te wekken wat ik toen kreeg tijdens de aanval.

Vandaag heb ik deze te gekken tekening gemaakt bij Atelier waar ik zelf erg trots op ben.
\het is een ridder op zijn paard.

Boek te koop

mijn boek is HIER te koop!

Vorig jaar op 21 december 2012 heb ik mijn eerste boek geschreven. ' Het geheim van het Vampierskasteel. Ik ben zelf heel dol op schrijven, en wilde er iets mee doen. Ik wilde ook laten zien dat mensen met een beperking ook kunnen schrijven. Ik was erg blij dat ik mijn boek heb kunnen laten uitgeven, en dat ik toen uitgenodigt werdt door de uitgeverij. Ze vonden het er goed uitzien en zagen er iets in. Het is mijzelf ook erg goed bevallen, en schrijf nu een 2de boek. Dus mocht je intresse hebben, klik op de link, en als je bij de site bent, dan tpy je de naam van het boek in en dan kan je een Inkijk doen ( of te wel een stukje uit het boek lezen) Je kan ook kijken over de auteur zelf, en de samenvatting uiteraard. Dus heb je intresse en lijkt het je een leuk boek, ga naar de site toe, en neem een kijkje. Je kan het zo bestellen ;)

Wolves in the snow

 

Deze tekening heb ik vorige week 2 April gemaakt bij het Atelier. De basis heb ik gemaakt met potlood, en daarna ingekleurd met pastelpotlood.
Zelf ben ik erg tevreden over deze tekening, omdat ik in tekenen mijn rust kan neerleggen. Tekenen betekend voor mij , mijn creactievitijd uiten. Het is heel fijn om met kleuren te werken en een potlood in je handen te hebben en dan gewoon te beginnen met tekenen.

Bij de meeste tekeningen die ik dan maak of heb gemaakt hoor ik mensen zeggen van: wat mooi gedaan, of hoe doe je dat toch. Dan zeg ik meestal gewoon van, gewoon tekenen, en geduld hebben. Vroeger was ik erg kieskeurig over mijn tekenkunst en manier van tekenen, maar nu ben ik er al iets makelijker in geworden. Ik teken graag omdat ik daar gewoon al mijn vrijetijd in steken, en het is gewoon erg leuk om te doen.